حدود یک سال پیش بود که در همین وبلاگ درباره استراتژی مکمل نوشتم. نوشته‌هایی که به خاطرشان بازخوردهای دلگرم‌کننده‌ای هم از دوستان گرفتم. البته همان وقتی هم که در حال نوشتن آن پست‌ها بودم، می‌دانستم که عینک جدیدی که استراتژی مکمل به ما می‌دهد عینکی مفید است اما هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم در طول این یک سال به این اندازه به کارم آید و گاه و بی‌گاه شگفت‌زده‌ام کند.
پیش‌نوشت: راستش را بخواهید این نوشته به طور قابل‌توجه‌ای به برداشت‌های شخصی و تاملات من آغشته شده و امیدوارم بیشتر به عنوان یک خوراک فکری به آن نگاه کنید تا یک حکم قطعی.
پست قبل را با این سوال شروع کردم که در دنیایی که هر روز کالاها عالی‌تر و خدمات باکیفیت‌تر می‌شوند، کلید موفقیت چیست؟ در واقع پست «چرا باید چرخ‌دنده نبود؟» را هم با چنین دغدغه‌ای نوشتم.
کلید موفقیت در دنیایی که محصولاتش هر روز عالی‌تر و خدماتش باکیفیت‌تر می‌شوند، چیست؟
در دنیایی که رقابت مشخصه اصلی آن می‌شود و آنقدر این آش شور می‌گردد که نفسی برای ادامه مبارزه نمی‌ماند.
آخرین دیدگاهها