ارنست همینگوی در کتاب «وداع با اسلحه» از «فردریک هنری» می‌نویسد. فردی آمریکایی که در جبهه ارتش ایتالیا علیه اتریش در جنگ جهانی اول می‌جنگد.

در اوایل کتاب، صحنه‌‌هایی عادی روایت می‌شوند.

مقدمه

مدتی بود که می‌خواستم شروع کنم و مطالبی درباره استراتژی محتوا (آن‌گونه که تاکنون من آن را فهمیده‌ام.) بنویسم. جدا از این که اعتقاد دارم نوشتن باعث تثبیت و دسته‌بندی بهتر آن‌چه در ذهن دارم می‌شود، دوست داشتم آن‌ها را در این جا نیز به اشتراک بگذارم، به این قصد که (و صدالبته شاید) برای عدّه‌ای مفید واقع شود.

پیش‌نوشت: در این نوشته (البته به صورت داستانی) درباره مدل‌ درآمدی اسنپ و این که اسنپ  (یا به صورت کلی، پلتفرم‌های دیجیتال) چگونه می‌توانند پول درآورند صحبت کرده‌ام.

پرده اول-

در پرده اول، شاید بهتر بود از «احساس و شوقی» بگویم که در این همایش موج می‌زد. اما خوشامدگویی و صحبت مختصر ابتدایی محمدرضا شعبانعلی با خودش نکته‌ی عجیبی داشت که ترجیح می‌دهم پرده اول را با آن شروع کنم.

اگر با «متمم» آشنا نیستید شاید بهتر باشد آن را در گوگل جست‌وجو کنید، در آن چرخی بزنید، هوایش را تنفس کنید، «درباره متمم»ش را بخوانید. بعد دوباره برگردید.

اگر با متمم آشنا هستید.

شماره را نمی‌شناختم.

دوراهی این که به این شماره جواب بدهم یا نه. در خلسه خودم بودم و ترجیح می‌دادم این خلسه به‌هم نخورد. «کاش»ی درونم می‌جهید که «کاش» گوشی را سایلنت کرده بودم.

برخی از غزال‌ها در مواجه با شکارچیان خود، رفتاری عجیب دارند.

رفتاری که من نتوانستم معادلی برای آن در زبان فارسی پیدا کنم. انگلیسی زبان‌ها به آن استاتینگ (Stotting) می‌گویند.

تا قبلش آرام بودید. جلوی پنجره ایستاده بودید. پنجره‌ای که نگاهش رو به سوی خیابان بود. خیابانی که گوشه و کنارش را برگ‌های پاییزی فرش کرده بودند.

جلوی پنجره ایستاده بودید و چای داغی در دست داشتید.

در کتاب ارزشمند «گریزناپذیر» یا Inevitable اثر کِوین کِلی که به لطف دوست و معلم عزیزم، محمدرضا شعبانعلی با آن آشنا شدم از رجحان‌های تکنولوژی صحبت می‌شود.