اگر تنها یک سال پیش بود و دستی از غیب نمودار زیر را به شما نشان داده بود و اگر در آن زمان اقدام به خرید «بیت‌کوین» کرده بودید، احتمالاً هم‌اکنون سرمایه‌تان ده برابر شده بود.

احتمالاً داستان فیل مولانا در اتاق تاریک را شنیده باشید، همان که هر کس از ظن خود یار فیل ماجرا می‌شد و آن را توصیف می‌کرد.

اما این مقدمه چه ارتباطی با استراتژی و بعد از آن استراتژی محتوا دارد؟

قیاس این فیل با استراتژی کاری است که هنری مینتزبرگ از اساتید بزرگ استراتژی در کتاب Strategy Safari کرده.

خیلی از ما به تعداد زیادی از دوگانه‌ها اعتقاد داریم.

خوبی و بدی.

زشتی و زیبایی.

سختی و سادگی.

دوستی و دشمنی.

در جایی از کتاب «صفر به یک» اثر کارآفرین و سرمایه‌گذار مشهور آمریکایی، پیتر ثیل، به این اشاره می‌شود که فیزیک یک رشته واقعی است.

حیف نیست تا این جا که اومدی ادامه ندی؟ 

حیف نیست تا این جا رو که خوندی، بقیه‌ش رو نخونی؟

حیف نیست بعد از مدت‌ها که توی این سازمان کار پیدا کردی، اون رو ول کنی؟

***

نه اشتباه نکنید نمی‌خواهم بگویم «نه، حیف نیست.»

شاید بعضی وقت‌ها هم واقعاً «حیف» باشد.

پست قبل را با این سوال شروع کردم که در دنیایی که هر روز کالاها عالی‌تر و خدمات باکیفیت‌تر می‌شوند، کلید موفقیت چیست؟ در واقع  پست «چرا باید چرخ‌دنده نبود؟»  را هم با چنین دغدغه‌ای نوشتم.

کلید موفقیت در دنیایی که محصولاتش هر روز عالی‌تر و خدماتش باکیفیت‌تر می‌شوند، چیست؟ 

در دنیایی که رقابت مشخصه اصلی آن می‌شود و آنقدر این آش شور می‌گردد که نفسی برای ادامه مبارزه نمی‌ماند.

داستان این است.

زمان و مکانی که هیچ فکرش را نمی‌کنی خاطره‌ای آویز ذهنت می‌شود که حاصلش، که آموخته‌اش، عمری با تو می‌ماند.

***

دوستم تازه از مصاحبه کاری بیرون آمده بود.

یکی از مهم‌ترین نکاتی که این روزها ذهنم را مشغول کرده، قابلیت‌هایی است که تکنولوژی ایجاد می‌کند و صد البته منظورم قابلیت‌هایی نیست که تکنولوژی در گام اول به خاطر آن‌ها به وجود آمده.

ارنست همینگوی در کتاب «وداع با اسلحه» از «فردریک هنری» می‌نویسد. فردی آمریکایی که در جبهه ارتش ایتالیا علیه اتریش در جنگ جهانی اول می‌جنگد.

در اوایل کتاب، صحنه‌‌هایی عادی روایت می‌شوند.