هدر خبرنامه عضو شوید

از چه کسی باید تشکر کرد؟

از چه کسی باید تشکر کرد؟

از کنار خیلی چیزها به سادگی می‌گذریم. شاید حتی یک نگاه خشک و خالی هم به اون‌ها نیاندازیم.

انواع و اقسام داروهایی که شانس دوباره زنده موندن رو به خیلی از ماها داده‌اند.

سرمی که بعد از عمل چکه چکه توی رگ‌هات داروها یا مواد مغذی را وارد بدن دچار ضعفت می‌کنه.

انواع و اقسام لباس‌هایی که می‌پوشی. برش و دوخت و دوز اون‌‌ها. این که عده‌ای این پارچه‌ها را درست می‌کنن. عده‌ای طرح می‌زنن. و این فنون توی طول سال‌ها تراش خورده و بهتر شده.

چراغ راهنمایی. سبز و زرد و قرمز. که اجازه می‌ده شهر در جریان باشه.

پنی‌سلین. آنتی بیوتیک. پمادهایی که کمک می‌کنند زخم‌هات زودتر ترمیم بشن.

عکس‌‌هایی که با اون‌ها می‌شه خنده‌های عزیزترین کسانت رو ماندگار کنی.

ابزارهای ارتباطی. کتاب. چاپ.

این پست در مدح تشکر کردن نیست.

این پست در مدح یک مسابقه دو امدادیه که نمی‌تونی انگشت روی یک نفر بگذاری و بگی این دستاوردها حاصل تلاش این یک نفر است.

یک روش جراحی هزاران بار به انحا مختلف روی بیمارهای مختلفی تست شده. روی خیلی از اون‌‌ها جواب نداده. حتی خیلی‌هاشون جون‌شون رو از دست دادند. و توی مخیله‌شون هم این نبوده که هر کدوم‌شون باعث این میشن که این جراحی به سمت بهتری بره. شفابخش‌تر بشه. هزاران بیمار. هزاران پزشک و تعداد زیادی اتفاق امروز ما رو از یه نعمت دیگه بهره‌مند کرده.

چیزی که واضح و مبرهنه اینه که ما امروز وضعیتی رو داریم و چیزی توی دسترسمون هست که قبل‌تر ها نبوده. حتی اگه به پیش پا افتادگی یه سرم فرضش کنیم. و بالاخره ما مدیونیم. قرار نیست تا بحث دِین میاد بگردیم و ببینیم به چه کسی مدیونیم. طبیعت خیلی مرزهاش محوتره.

اون بیماری که پنجاه سال قبل جراحی می‌خواسته بشه قرار نبوده به خاطر بیمار امروز جراحی بشه اول و آخرش به خاطر خودش جراحی شده. اما اون روش جراحی به خاطر همون بیمارها بوده که بهتر و بهتر شده.

***

دارم به این فکر میکنم که هزاران اتفاق خوب، دستگاه خوب، روش خوب امروز وجود داره که قبلا نبوده و نمی‌تونیم فقط دنبال یه نفر بگردیم تا مدال افتخار رو گردنش بیاندازیم و ازش تشکر کنیم اما یه چیزی خیلی واضح‌تر از همیشه به من تلنگر می‌زنه که باید تشکر کرد. باید توی حالت شکر و رضا بود به خاطر خیلی‌ها و خیلی چیزها، حتی اگه نتونی دقیق تعیین کنی کدوم خیلی‌ها و کدوم خیلی چیزها.

3 Responses
  • سارا
    شهریور ۲۵

    بسیار عالی
    واقعا شکر هر لحظه و هر موهبت علاوه بر ایجاد شادی، انرژی مثبت پیرامون ما رو افزایش میده و این یعنی موهبت های بیشتر.

  • صبا
    شهریور ۲۳

    هربار که پستی از شما روی اینوریدر بالا میاد حجمی از دوپامین رو توی مغزم حس میکنم :))))
    خواستم تشکر کنم.
    خیلی ارزشمنده که به اشتراک میذارید تجربه ها و موضوعاتی که خیلی بهتر از ما میبینید و میفهمید.

    • بابک یزدی
      شهریور ۲۳

      سلام. ممنون از لطفتون.
      خوشحالم که مطالب اینجا تونسته مفید باشه براتون.

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *